OSIEMNASTY – KABARETOWY – SALONIK Z KULTURĄ

 W piątek, 2 czerwca zaprosiliśmy pruszkowską publiczność na występ ostatniego w tym sezonie Saloniku z Kulturą.

Fani naszej cyklicznej imprezy szczelnie wypełnili salę widowiskową Spółdzielczego Domu Kultury przy ulicy Hubala w oczekiwaniu na swoich ulubieńców.

Gospodarzem programu był jak zwykle Antoni Muracki, który na wstępie wykonał kilka pieśni Karela Kryla, w swoim tłumaczeniu.

Były to jedyne refleksyjne elementy koncertu, który wszak w założeniu miał być imprezą kabaretową.

Następna godzina została przejęta więc przez bielski kabaret TON ze swoim najnowszym programem.

Artyści przyznali, że ich występ ma charakter premierowy, a pruszkowska publiczność miała być swojego rodaju testerem. Sądząc po reakcji sali, test wypadł pozytywnie, toteż mimo kilku naprawdę niewielkich usterek – pozwalamy na rozpowszechnianie programu w innych miastach. 😉 

Po muzycznym przerywniku Antoniego Murackiego

druga część wieczoru należała do Krzysztofa Daukszewicza.

Na jego program złożyły się znane i zupełnie nowe anegdoty, meneliki i zabawne komentarze do rzeczywistości, uzupełniane piosenkami, do udziału w których zapraszał publiczność.

I wszyscy bawili się znakomicie.

Fotografie – Tomasz Malczyk z Głosu Pruszkowa.

więcej w naszej Galerii.

________________________________________________________

Krzysztof Daukszewicz  – satyryk, felietonista, tekściarz, poeta, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor. Studiował w Olsztynie w WSP.

Lata 1975-1978 to początki działalności estradowej Krzysztofa Daukszewicza. Pełnił wtedy funkcję dyrektora Miejskiego Domu Kultury w Szczytnie oraz współtworzył kabaret Gwuść. Już w 1976 otrzymał drugą nagrodę na I Biesiadzie Humoru i Satyry w Lidzbarku Warmińskim, za swój autorski program Dookoła Wojtek. W 1977 otrzymał nagrodę Złote Rogi Kozicy na przeglądzie kabaretów w Zakopanem.

Po przeprowadzce w 1978 do Warszawy zaczął występować w kabarecie Na Pięterku Związku Polskich Autorów i Kompozytorów, z którym przestał współpracować po 3 latach. W latach 1979-1984 był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym wystawiono dwa jego programy: satyryczny Dziury na drodze, oraz musical dla dzieci Dzieci taty Zeusa.

W latach 1983-1986 współtworzył z Januszem Gajosem kabaret Hotel Nitz. W 1986 otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną za antywojenna farsę Cycek. Od 1986 do 1990 występował w kabarecie Pod Egidą.

Krzysztof Daukszewicz występuje z własnymi programami satyrycznymi, realizował programy w TV. Jest autorem kilkunastu książek. Ma swoją rubrykę w tygodniku Przegląd.

Od 2005 jest stałym gościem programu publicystyczno-satyrycznego Szkło kontaktowe nadawanego na antenie TVN24. W 2011 roku Daukszewicz wziął udział w nagraniu utworu „Cudne Mazury” powstałego w ramach akcji „Mazury Cud Natury”, promującego region Mazur. Autor kompozycji Krzysztof „Dżawor” Jaworski znany z występów w grupie Harlem zaprosił do nagrań także innych artystów związanych z regionem w tym: Janusza Panasewicza z Lady Pank, Ryszarda Rynkowskiego, Piotra „Petera” Wiwczarka z Vader oraz Pawła „Draka” Grzegorczyka z zespołu Hunter.

Kabaret TON …..

Latem 2013 roku międzypokoleniowa grupa autorów, aktorów i piosenkarzy z Bielskiej Sceny Kabaretowej rozpoczęła samodzielną działalność jako KABARET TON.

Twórczość kabaretu TON jest wypadkową różnorodnego poczucia humoru jej autorów i wykonawców. To przede wszystkim własne, pisane specjalnie dla TONu skecze, monologi i piosenki oraz improwizowane z publicznością scenki. Jest też miejsce dla klasyki gatunku. Duże doświadczenie sceniczne, sprawdzone umiejętności aktorskie i bardzo dobre warunki głosowe sprawiają, że kabaret trafia we właściwy ton i szybko nawiązuje kontakt z widownią. Nawiązuje do najlepszych tradycji kabaretu literackiego i autorskiego. Rozśmiesza każdego widza. Potrafi też wzruszyć.

Kabaret TON tworzą:

Piotr Skucha – pomysłodawca i założyciel. Autor, reżyser, scenarzysta i główny wykonawca znany przede wszystkim z popularnego, wielokrotnie nagradzanego kabaretu DŁUGI, Bielskiej Sceny Kabaretowej, kilku cyklicznych autorskich audycji radiowej Trójki („Parafonia”, „To się nadaje”, „Móżdżek po polsku”) i wielu programów telewizyjnych. Na scenie od ponad trzydziestu lat. Pozostali uważają, że jest ważny. On nie, chociaż waży sporo, przez co jest zauważalny. Z tłumu wystaje. Od góry.

Juliusz Wątroba – autor, poeta, satyryk, felietonista. Laureat ponad stu konkursów literackich, w tym międzynarodowych. Arcymistrz krótkich form, ulubieniec publiczności. Wydał trzydzieści pięć tomów wierszy, felietonów i fraszek. Współpracuje z wieloma pismami, miał nawet własną kolumnę w legendarnych „Szpilkach”. Nestor zespołu, żywioł na scenie. Waży niewiele, ale jego słowa mają wagę.

Sabina Głuch – aktorka, wokalistka. Doświadczenie z kilku teatrów (m.in. Teatr Polski, Teatr Bohema, Scena Inicjatyw Aktorskich), seriali telewizyjnych i kabaretów (m.in. „W cudzysłowie”). Piękna i zabawna, co jest egzotycznym połączeniem. To prawda, że waży mniej niż Juliusz.

Gabriela Jaskuła – aktorka, nauczycielka. Kilkunastoletnie doświadczenie teatralne (Teatr Grodzki, Teatr Kontrast) i kabaretowe (kabaret „Bez Sensu”, kabaret „W cudzysłowie”). Potrafi zagrać każdą postać, czasem kilka naraz. Poukładana w życiu, na scenie nieprzewidywalna. Huragan zmysłów i emocji. Waży więcej niż wygląda, ale nikt jej nie lekceważy.

Olga Łasak – aktorka, wokalistka, absolwentka Studium Wokalnego Teatru Muzycznego w Gliwicach, obdarzona charakterystycznym, silnym głosem z kontrolowaną chrypką, która pozwala jej na wiarygodną interpretację bluesa. Po gatunkach muzycznych śmiga z równą swobodą co Błażej, tylko nieco wyżej. Angażuje każdą publiczność do tego stopnia, że ta chudnie z zachwytu, bo zasłuchana zapomina o wszystkim. Jej duety z Błażejem przejdą kiedyś do historii. Waży w sam raz, chociaż uważa inaczej.

Błażej Olma – aktor, wokalista, który potrafi zaśpiewać we wszystkich gatunkach i tonacjach. Od przyśpiewek ludowych, przez folk, rock i jazz, po musical (grał jedną z głównych ról w kultowym musicalu „Rocky horror show” w warszawskim „Och Teatrze”). Zna operę i repertuar klasyczny, ale na szczęście tego nie nadużywa. Współpracował z wieloma teatrami (m.in. chorzowski „Teatr Marzeń”, bielski Teatr Polski) i kilkoma kabaretami. Wielokrotnie goszczący na ekranie każdego telewizora, mistrz drugiego planu, przez co wszystkim się wydaje, że gdzieś go już widzieli, ale nie mogą sobie przypomnieć gdzie, bo ciągle chudnie. Dlatego na razie nie waży się w ogóle.

Z kabaretem TON stale współpracują również:

Leszek Furman – kompozytor, aranżer, pianista jazzowy i akompaniator. W środowisku i poza nim jest bardzo uważany.

Krzysztof Maciejowski – kompozytor, aranżer, wirtuoz skrzypiec, wokalista. Lider zespołów Lizard i Dzień Dobry. Uważa na smyczek.

Dorota Zaziąbło – kompozytorka, aranżerka, pianistka jazzowa i akompaniatorka. Absolwentka katowickiej Akademii Muzycznej. Zaangażowana w wiele projektów, w tym kilka tajnych. Ceniony muzyk sesyjny. Waży znacznie mniej niż jej instrumenty.

Trudno opisywać Kabaret TON komuś, kto nie widział go na żywo. Jest nieporównywalny z innymi tworami kabaretowymi i kabaretopodobnymi. Gdyby ktoś spróbował ułożyć ranking polskich kabaretów, TON byłby w nim gdzieś obok, w świecie równoległym. To świat z jednej strony zabawny i pogodny, z drugiej ciepły i wzruszający, a stron tych ma jeszcze kilka. Po prostu trzeba zobaczyć kabaret TON w akcji, na scenie. Wtedy będzie z czego się pośmiać i o czym pogadać. A przede wszystkim do czego wracać.

Antoni  Muracki – pieśniarz, poeta, kompozytor i muzyk

Od 1986 roku jest członkiem ZAKR, występował w kabarecie „Nowy Świat” i „Warsztat”, brał udział w licznych programach radiowych (PR III, Radio Z) i telewizyjnych (”Powrót bardów”), jest twórcą programów literackich i kabaretowych, autorem, kompozytorem, wykonawcą i tłumaczem. Od 2004 – prowadzi własną scenę muzyczno-kabaretową „Salonik z kulturą”, gdzie prezentuje twórczość wybitnych postaci polskiej piosenki i

    Jednak z natury Antoni jest lirykiem. Śpiewa o uczuciach i zachwycie nad światem. Ten rys jego twórczości dobitnie podkreślają urokliwe melodycznie i  niebanalne harmonicznie kompozycje, z wirtuozowskimi partiami gitary. Muzycznie bliski jest balladzie jazzrockowej, ale nie stroni też ostatnio od przetworzonych motywów etnicznych i ludowych, czy rytmicznej ballady o cygańskiej proweniencji.