XIV SALONIK Z KULTURĄ
Czternasty Pruszkowski Salonik z Kulturą
W niedzielę, 14 czerwca gościliśmy XIV Salonik z Kulturą. Zaszczyciły nas same gwiazdy, ale najjaśniejszą były Same Suki.
Po sztandarowej piosence gospodarza programu – Tolka Murackiego, która jak zwykle wprowadziła salę w znakomity nastrój,
na scenie zapanował niepodzielnie erotyzm. Ostry, przaśny i ludowo-etniczny ( choć rodem z Warszawy), chwilami liryczny, chwilami przerażający.
Piosenki w większości napisane przez Helenę Matuszewską i Magdalenę Wieczorkiewicz-Duchewicz, w aranżacji Zespołu – nawiązywały do ludowej tradycji, jednak Suki nadały im nowy, ponadczasowy wymiar.
Publiczność słuchała urzeczona ich klimatem i chyba nikt się nie zgorszył. Wszyscy natomiast bawili się znakomicie. Ze zrozumiałych względów – Panie bawiły się lepiej.
Zespół przedstawił wszystkie utwory ze swojej debiutanckiej płyty Niewierne, oraz kilka innych. Po energetycznym koncercie Suk, Antoni Muracki podtrzymał miłosny nastrój, wykonując kilka swoich lirycznych ballad.
Na koniec wystąpił Krzysztof Daukszewicz z ogromną wiązanką skeczy i anegdot – jak zwykle na aktualne tematy oraz zaśpiewał nasze ulubione piosenki. W tym jedną z udziałem publiczności.
Był to bez wątpienia jeden z najlepszych programów Tolka Murackiego, jaki mogliśmy zaprezentować pruszkowskiej publiczności.
Fotografował Tomasz Malczyk – Głos Pruszkowa.
Więcej fotografii na stronie Art.Pruszkow.pl http://art.pruszkow.pl/krzysztof-daukszewicz/
oraz w naszej Galerii.
–
SAME SUKI
Nazwa związana jest z występującą w niej suką biłgorajską – staropolskim instrumentem smyczkowym.
Same Suki to kobieca formacja folkowa grająca muzykę kobiet z miasta inspirowaną muzyką ludową; muzykę kobiet, które nie boją się sięgać do źródeł, żeby śpiewać swoim głosem o tym co tu i teraz. Zespół powstał z radości życia, z pasji i pragnienia grania własnej, niczemu i nikomu niepodporządkowanej muzyki. Z chęci wyrażania siebie taką jaką się jest, bez cenzury. Z inspiracji muzyką źródeł i cudownym instrumentem jakim jest suka biłgorajska.
Same Suki wykorzystują w niekonwencjonalny sposób tradycyjne instrumenty akustyczne takie jak suka biłgorajska, fidel płocka, cajon, bendir, lira grecka, rebab turecki czy wiolonczela. W połączeniu z nietradycyjnym wokalem sięgającym m.in. po środki wyrazu charakterystyczne dla teatru Same Suki opowiadają codzienne historie w zupełnie nietradycyjny sposób…
W październiku 2013 ukazał się debiutancki krążek zespołu „Niewierne”.
więcej na: www.samesuki.pl
Skład zespołu:
Magdalena Wieczorek – Duchewicz – wokal, osioł
Marta Sołek – suka biłgorajska, fidel płocka, gadułka, krowa
Helena Matuszewska – suka biłgorajska, rebab turecki, skrzypce, kaczka
Justyna Meliszek – wiolonczela, wokal, pies
Patrycja Napierała – bębny obręczowe, cajon, stopa perkusyjna, kura
Krzysztof Daukszewicz – satyryk, felietonista, tekściarz, poeta, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor.
Studiował w Olsztynie w WSP.
Lata 1975-1978 to początki działalności estradowej Krzysztofa Daukszewicza. Pełnił wtedy funkcję dyrektora Miejskiego Domu Kultury w Szczytnie oraz współtworzył kabaret Gwuść. Już w 1976 otrzymał drugą nagrodę na I Biesiadzie Humoru i Satyry w Lidzbarku Warmińskim, za swój autorski program Dookoła Wojtek. W 1977 otrzymał nagrodę Złote Rogi Kozicy na przeglądzie kabaretów w Zakopanem.
Po przeprowadzce w 1978 do Warszawy zaczął występować w kabarecie Na Pięterku Związku Polskich Autorów i Kompozytorów, z którym przestał współpracować po 3 latach. W latach 1979-1984 był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym wystawiono dwa jego programy: satyryczny Dziury na drodze, oraz musical dla dzieci Dzieci taty Zeusa.
W latach 1983-1986 współtworzył z Januszem Gajosem kabaret Hotel Nitz. W 1986 otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną za antywojenna farsę Cycek. Od 1986 do 1990 występował w kabarecie Pod Egidą.
Od 2005 jest stałym gościem programu publicystyczno-satyrycznego Szkło kontaktowe nadawanego na antenie TVN24. W 2011 roku Daukszewicz wziął udział w nagraniu utworu „Cudne Mazury” powstałego w ramach akcji „Mazury Cud Natury”, promującego region Mazur. Autor kompozycji Krzysztof „Dżawor” Jaworski znany z występów w grupie Harlem zaprosił do nagrań także innych artystów związanych z regionem w tym: Janusza Panasewicza z Lady Pank, Ryszarda Rynkowskiego, Piotra „Petera” Wiwczarka z Vader oraz Pawła „Draka” Grzegorczyka z zespołu Hunter.
Antoni Muracki – bard, pieśniarz, poeta i tłumacz. Wykonawca poezji śpiewanej. Tłumacz i propagator twórczości Jaromira Nohavicy w Polsce. Debiutował jako aktor dziecięcy w roku 1968 u Jerzego Antczaka w filmie „Dokąd wiodą te drogi”. W roku 1975 Życie literackie wydrukowało jego trzy wiersze. Jako pieśniarz debiutował scenicznie w 1981 roku w kabarecie „Nowy Świat”. W połowie lat 80. ubiegłego wieku koncertował w ZSRR. Od 2009 r. zajmuje się tłumaczeniem i popularyzacją czeskiego barda Jaromíra Nohavicy. Wydany plon tej działalności to m.in. trzy płyty autorskie i spektakl „Nohavica po polsku”. Występuje z licznymi koncertami w Polsce, Czechach, a ostatnio także Niemczech.