OGÓLNOPOLSKI KONKURS RECYTATORSKI IM. K. I. GAŁCZYŃSKIEGO „O ZŁOTE PIÓRO WATERMANA” – EDYCJA X

Wpisany 17/06/2014 | Przez szaton

15 czerwca, na scenie Leśniczówki Pranie odbył się uroczysty Finał X Jubileuszowej Edycji Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego „O Złote Pióro Watermana”

Tegoroczny Finał, mimo bardzo kapryśnej aury, należy zaliczyć do udanych.

Finaliści rozpoczęli swój pobyt na Mazurach tradycyjnym ogniskiem, na którym zapoznali się z programem na najbliższe dni oraz ze sobą nawzajem.

Następny dzień spędzili bardziej intensywnie. Podczas przedpołudniowej wizyty w Muzeum Gałczyńskiego brali udział w lekcji muzealnej,

następnie w celach dydaktycznych płynęli Krutynią

a po południu wysłuchali wykładu Zbigniewa Fałtynowicza z Muzeum Marii Konopnickiej w Suwałkach pod tytułem: „Kajak w literaturze”

Jeszcze tego samego dnia, do późnych godzin wieczornych, pod kierunkiem Magdaleny Warzechy doskonalili swoje recytatorskie umiejętności.

Warsztaty trwały także w niedzielę, w dzień Finału, ale było warto. Podczas wieczornego koncertu, prowadzonego przez Jagienkę Kass, Finaliści zaprezentowali niezwykle wysoki poziom artystyczny.

Jury w składzie:

Elżbieta Kępińska – Przewodnicząca, Magdalena Dubiel (w-ce przewodnicząca RM w Pruszkowie) oraz Agnieszka Rainko(DK w Rucianem-Nidzie) miało niełatwe zadanie.

Podczas ich obrad na scenie wystąpił z recitalem pruszkowski bard i poeta – Antoni Muracki.

Wreszcie, po godzinie usłyszeliśmy werdykt.

Złote Pióro Watermana trafiło w tym roku do najmłodszego z Finalistów, siedmioletniego Kamila Kaczmarczyka z Sokołowa Podlaskiego.

Magdalena Dubiel, imieniu prezydenta Pruszkowa, Nagrodę Prezydenta – Prański Księżyc – wręczyła Igorowi Kumeli z Żółwina

natomiast nagroda starosty piskiego przypadła Oldze Ohrimczuk z Kijowa, która urzekła publiczność zarówno swoją interpretacją, jak i doskonałą znajomością języka polskiego.

Z pozostałych Finalistów szczególną uwagę widowni przykuła młodzież starsza.

Recytacja Artura Teodorskiego z Pruszkowa,

Sary Rosteckiej z Legionowa,

Roberta Głowackiego z Warszawy

a także Michała Różyckiego z Mielca,

to było mistrzostwo najwyższej próby. To ten sposób przekazu, który wciska słuchacza w fotel, dławi wzruszeniem gardło, czasem wyciska łzy. A potem, po długiej ciszy – owocuje burzą oklasków. To właśnie oni podnoszą wysoko poprzeczkę naszego Konkursu i zapewniają mu renomę…

Nie wiadomo jeszcze, jakie będą dalsze losy „Watermana”. W każdym razie – żal było odjeżdżać…