IX Salonik z Kulturą

9 czerwca w Sali Koncertowej Pałacu Sokoła bawił nas Dziewiąty Salonik z Kulturą

Po tradycyjnym wprowadzeniu „salonikową”  piosenką, Tolek Muracki – najbardziej cyganopodobny z pruszkowskich bardów zaśpiewał wraz z prawdziwym zespołem Romów, piosenkę o Cyganach, których już nie ma. Tych prawdziwych.

Po czym scenę wzięła w niepodzielne władanie Liliana Certel wraz z zespołem.

Pruszkowska publiczność bawiła się świetnie.

Gorące, cygańskie rytmy towarzyszyły nam do przerwy

Natomiast po przerwie,  liryczno – nostalgiczny nastrój wprowadził swoimi autorskimi interpretacjami Jan Jakub Należyty. A każda z wykonanych przez niego piosenek była samodzielnym mikro-spektaklem.

Artyście towarzyszyła i akompaniowała znakomita Dorota Wasilewska – materiał na osobny recital.

Wieczór uwiecznił Tomasz Malczyk, a więcej fotografii – jak zwykle – w naszej Galerii

______________________________________________________________________________________________-

Zespół Cygański DROMENCA istnieje od 1994 roku.

Początkowo jako duet – wypłynął z rodzinnego zamiłowania do muzyki cygańskiej, którą wykonywał ojciec założycielki w słynnym Zespole ROMA.

Przez lata, skład Zespołu powiększał się. Obecnie łączy muzyków równie rozkochanych w kulturze i muzyce cygańskiej, co jego założycielka Liliana.

 Wykonując zróżnicowany repertuar począwszy od tradycyjnej muzyki cygańskiej, poprzez rytmy bałkańskie, rosyjskie romanse oraz piosenki biesiadne, zespół bawi gości, ale przede wszystkim wprowadza w specyficzny klimat tych odrębnych kultur.

Liliana Cercel

– z tańcami cygańskimi zapoznawała się w kręgu rodzinnym, od 10-tego roku życia tańczy na scenie. Początkowo występowała z zespołami, w których na skrzypcach grał jej ojciec Petre Cercel. W wieku 18 lat rozpoczęła samodzielną współpracę z zespołami cygańskimi. Występowała jako solistka m.in. w zespołach „TERNO”, „DON WASYL I CYGANIE”, „TATRA ROMA” i innych. Od 1991 roku tańczy równolegle polskie tańce ludowe. W 1999 roku otrzymała tytuł instruktora choreografa w dziedzinie polskich tańców narodowych. Jest założycielką zespołu cygańskiego „DROMENCA” oraz ludowego zespołu „KRAJKA”. Obydwa zespoły systematycznie występują w kraju i zagranicą.

Jan Jakub Należyty (ur. 26 lutego 1965) –  aktor, piosenkarz, satyryk, wykonawca piosenek autorskich.

Pierwsze debiutanckie próby wokalne podejmował na estradach bydgoskich klubów „Kosmos” i „Orion”. Udanie startował w Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki (1980). Zadebiutował na XX Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1983 roku, gdzie zdobył nagrodę Grand Prix im. Karola Musioła w konkursie „Promocje” za wykonanie piosenki Claun. Okrzyknięto go wtedy odkryciem i nietuzinkową osobowością estradową.

Fascynowała go piosenka francuska, której pozostał wierny przez wszystkie lata kariery. Po opolskim sukcesie podjął trasy koncertowe, występował w kabarecie Jana Pietrzaka i pojawiał się w radiowych programach literacko-muzycznych. Poza twórczością własną, prezentował programy poświęcone wybitnym twórcom piosenki francuskiej – J. Brelowi i G. Brassensowi. Silną jego stroną była prowokacja artystyczna. Jeden z pierwszych swoich recitali (1983) opatrzył tytułem „Wszystko zwyczajnie Panie Trup, czyli marsze żałobne w rytmie walca”. Występował w Teatrze Rampa w spektaklu opartym na jego tekstach „Dolores, ach Dolores”, pisywał do „Przekroju” i warszawskiego czasopisma „Metropol”. Jest członkiem Związku Artystów i Kompozytorów.

Dorota Wasilewska  
Jest absolwentką Państwowej Szkoły Muzycznej II st. na ul. Bednarskiej w Warszawie w klasie interpretacji piosenki.
Po uzyskaniu dyplomu związała się z grupą muzyczną, grającą muzykę gospel, wówczas też rozpoczęła komponowanie piosenek dla zespołu. W 1983 r. otrzymała indywidualne wyróżnienie w Turnieju Młodych Talentów w Warszawie.
W 1986 r. na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (jeszcze jako Dorota Pruszkowska) wraz z Wiesławą Sós zdobyła II nagrodę za utwór Taka gmina z Kabaretu Starszych Panów, oraz dodatkowo wyróżniony nagrodą ZAKR. Podczas tego samego przeglądu w roku 1989 otrzymała wyróżnienie. Jedna z jej piosenek dotarła do półfinału Międzynarodowego Konkursu na Piosenkę zorganizowanego przez Billboard w Tulsa w 1991 r.
Jest współautorką muzyki do spektaklu TVP pt. Miłość jest darem na motywach malarstwa H. Toulouse-Lautreca, w reż. Jana Sosińskiego. Recital piosenek skomponowanych przez nią do poezji polskiego baroku Goreję czy nie?, został sfilmowany przez PR II TVP (reż. Waldemar Stroński). Napisała także muzykę do dwóch filmów dokumentalnych Jana Sosińskiego Zabić to mało oraz Żadna mnie nie chciała, jak również wielu mniejszych form. Była aranżerem i kierownikiem muzycznym przedsięwzięcia Jerzego Menela – serii płyt z polskimi wersjami piosenek Paolo Conte oraz przedstawienia w Teatrze Nowym z piosenkami Paolo Conte pt.: „Azzuro”. W 2004 roku na płycie z kompilacją piosenek Contego wydanej przez MTJ ukazało się wiele utworów z tego właśnie przedsięwzięcia.
Jest ukształtowaną i dojrzałą artystką, dysponującą nieprzeciętnym głosem oraz wyczuciem muzycznym. Od wielu lat sama pisze i wykonuje swoje piosenki. Starannie dobiera teksty, dbając o ich wysoki poziom literacki oraz niebanalną treść. Wydała płytę autorską pt.: „WNIEBOGŁOSY”. Razem z Krystyną Tkacz i Jarosławem Wasikiem wzięła udział  w przedsięwzięciu Dariusza Wasilewskiego i Jerzego Menela – „Jacquesa Brela Miłość i Śmierć”. Płyta pod tym samym tytułem została wydana latem 2007 r.

Antoni Muracki –  bard, pieśniarz, poeta i tłumacz. Wykonawca poezji śpiewanej. Tłumacz i propagator twórczości Jaromira Nohavicy w Polsce.

Debiutował jako aktor dziecięcy w roku 1968 u Jerzego Antczaka w filmie „Dokąd wiodą te drogi”. W roku 1975 Życie literackie wydrukowało jego trzy wiersze. Jako pieśniarz debiutował scenicznie w 1981 roku w kabarecie „Nowy Świat”.

W połowie lat 80. ubiegłego wieku koncertował w ZSRR.

Od 2009 r. zajmuje się tłumaczeniem i popularyzacją czeskiego barda Jaromíra Nohavicy. Wydany plon tej działalności to m.in. trzy płyty autorskie i spektakl „Nohavica po polsku”.

Występuje z licznymi koncertami w Polsce, Czechach, a ostatnio także Niemczech.